Eigen stekkie!

Lieve mensen,

Als ik naar links kijk zie ik een gezellige eettafel met allemaal foto's, een leuke kast, waar onze meegebrachte boeken in staan en wat spulletjes, netjes gesorteerd (nog wel). Als ik naar rechts kijk zie ik de zon op de sneeuw en de sneeuw op de bomen en wat lager gelegen daken...

En kijk ik voor me dan zie ik onze nieuwe laptop waarop ik jullie nu wat ga up-daten.

Nadat we het nodige geduld uit onze voorraad hebben gebruikt, is het dan nu zover: We hebben onze eigen plek. Een schattig appartementje in de basement (klinkt wat leuker dan 'kelder'), met een echte keuken/woonkamer, slaapkamer voor Joop en mij, voor Lydia, en slaap/televisie/speelkamer voor Simon en last but not least: een eigen badkamer.

Het lijkt nu toch wel weer een beetje of we vakantie hebben in een leuke vakantiehuisje, met de meest noodzakelijke spulletjes, bij elkaar gekregen meubeltjes en openslaande deuren, die we nu stevig dicht houden want het is hier -20 ofzo, buiten dan hè. Binnen is het heerlijk warm, met vloerverwarming in een prachtige vernieuwde vloer, waarvan de laklaag maar niet wou drogen, zodat we nog wat langer moesten wachten. We genieten er van!

Oh, en Josse dan? Die is op zolder gebleven, bij de andere jonge mannen, zo gaat voor mij het loslatingsproces heel geleidelijk...

Gek eigenlijk hè, hoe wij pas weer volledig iets waarderen nadat we het een poosje gemist hebben. Straks op de nieuwe aarde zal dat anders zijn, dan zullen we altijd van alles genieten zoals het bedoeld is, zonder dat er gemis of verdriet of pijn tegenover hoeft te staan.

Dat doet me denken aan een uitspraak van C.S. Lewis in 'Shadowlands', een toneelstuk wat we afgelopen dinsdag in het Guthrie theater gezien hebben: "The pain, now, is part of the happiness, then. That's the deal". Overigens een prachtige voorstelling met nog veel meer uitspraken om over na te denken en te praten, wie weet gebruik ik er nog wel eens eentje in een ander blog.

Ja er is dus weer een verandering om aan te wennen.

We eten door de week nog elke warme maaltijd met het hele huishouden (gemiddeld 12 mensen). En natuurlijk elke ochtend komen we bij elkaar voor ochtend lof, psalm en gebeden. En verder de nodige bespreekmomenten, bijeenkomsten etc.

Ontbijt en lunch doen we met z'n viertjes (en Josse dus boven).

Het is zo goed dat we de afgelopen 10 weken 'boven' hebben gewoond... Daardoor voelen we ons daar nu ook volledig thuis, en kunnen we elk moment binnen vallen en kennen we elkaar behoorlijk goed inmiddels. We vinden het nog steeds heerlijk om deel uit te maken van deze 'community'. Dat komt doordat we in de eerste plaats allemaal heel goed beseffen dat God ons allemaal aan elkaar gegeven heeft, en een bijkomend pluspunt is dat het allemaal hele boeiende, aardige en leuke mensen zijn.

De laatste twee weken dat we 'boven' woonden waren nogal druk. Hilary was eerst ziek, en moest daarna een kleine operatie in haar mond (implantaat) ondergaan, waardoor ze een poosje 'uit de running' is geweest. In die tijd heb ik de meeste maaltijden verzorgd, boodschappen gedaan (of besteld) en wat er allemaal nog meer bij komt om zo'n huishouden draaiende te houden. Ik vond dat hartstikke leuk, niet dat Hilary ziek was, maar wel om zo te ontdekken dat ik dus inderdaad de meeste 'ins - and - outs' nu wel door heb.

Wat een geluk trouwens dat jullie in Nederland al gewend zijn dat alles een beetje 'verengelst', dan valt mijn non-vertaling niet zo op...

Dan nu nog even over het weer. Heel belangrijk hier. Het is namelijk al een aantal dagen onder de -20 graden Celsius geweest. En dat is inderdaad best wel koud. Als we dan even naar de buren wippen - Ben en Kim Kyle, met hun geweldig leuke kindjes Ana en Roy, die dus eerst in de basement woonden - dan doe je dus echt je jas aan en een muts op.

We hebben even wat goede handschoenen en mutsen aangeschaft voor wie dat nog niet had. Simon is helemaal weg van zijn beremuts, de eerste dagen had hij hem volgens mij de hele dag (ook binnen) op.

Josse had toch een keer geprobeerd om op de fiets naar de garage te gaan, waar hij 2 dagen per week werkt, maar kwam een paar honderd meter toch maar weer terug, hij had nog niet de kleren die je toch echt wel nodig heeft om zoiets te ondernemen.

Ondanks de dubbele beglazing zit het ijs aan de binnenkant van de ramen.

Maar als het een dag iets minder koud is, en geen wind gaan we lekker sleeën, met van die snelle, ronde sleetjes. Er zijn hier heel dichtbij heel geschikte heuveltjes.

We hebben ze hier eens even onze geweldige Sinterklaas traditie aangeleerd.

Vijf december was natuurlijk op een vrijdag, en dan hebben we altijd 'St. Hil's', een open-huis avond in de studio. Toen iedereen goed en wel binnen was, en het eerste liedje zo'n beetje klaar was, bonkte Piet Josse op de deur en iedereen keek op wat er toch aan de hand was. Stond er een grote zak met kadootjes (met dank aan de one-dollar-store en wat 'toch niet meer nodig spulletjes') voor de deur, met een grote mijter erop en een enorm gedicht eraan.

Dat gedicht vertelde wat Sinteklaas nu precies was en hoe wij dat vieren. Om de beurt moest iedereen een coupletje voorlezen met de mijter op. Nog even een liedje aangeleerd en daarna kadootjes, om de beurt een kadootje pakken, het twee-regelige gedichtje lezen, en dan bedenken aan wie je het geven wil... Ik had pepernoten gebakken en gelukkig ook een paar zakken van Anneke gekregen. Dat vonden ze allemaal erg lekker. Het was een heel geslaagde avond.

En dan zitten we nu alweer volledig in de kerstsfeer. Dat begon trouwens al vóór Sinterklaas...

Het is echt een heel schouwspel om hier wat wijken rond te rijden, of wandelen als het niet té koud is. We zullen nog wel eens wat foto's maken en op de blog plaatsen.

Wel heel vaak staat er tussen de overdaad aan lichtjes nog een christelijke boodschap ook.

Of de complete heilige familie van plastic in de sneeuw, naast de kerstman en de zuurstokken...

Wat wij wel heel leuk vinden van het kerstgebeuren hier is dat er heel veel feestjes zijn. Mensen vinden het leuk om in deze tijd hun huis open te stellen voor buren en vrienden. Soms neemt iedereen iets te eten mee, soms ook niet. Altijd wel heel gezellig. Morgen hebben we hier (boven dan wel te verstaan) zo'n feestelijk gebeuren. Natuurlijk met veel muziek, en internationale lekkernijen. Ik ga maar gewoon weer speculaas bakken, dat eten we toch heel december door...?

Een kerskrans zie ik niet zo zitten hoor. Ik kan trouwens sowieso niet tegen alle bakwonders op hier, dus dat probeer ik ook maar niet. Ik geniet er gewoon van om hun kunsten met zeer veel genoegen te eten en hun de nodige lof toe te zwaaien.

O.k. er blijft altijd nog zoveel te vertellen, maar dit was het weer voor nu.

Rest mij nog jullie allemaal hele goede kerstdagen te wensen en voor het nieuwe jaar Gods zegen en nabijheid, bij alle aspecten van je leven.

"Vertrouw op de Heer en doe het goede,

bewoon het land en leef er veilig.

Zoek je geluk bij de Heer,

hij zal geven wat je hart verlangt."

(Psalm 37:3 en 4)

Grote groeten,

Jet.