met zun 5en

Als je ineens in een druk huis woont met veel mensen om je heen, moet je er af en toe even tussenuit. Even lekker Nederlandse grapjes maken zonder ze te hoeven vertalen. ( zoals Danoontje Powerplant, I always get my sin, OXidant ( oo, zie dat)) Even lekker de natuur in. We reden voor ongeveer 1,5 uur ( ik weet het niet zo goed, ik sliep) door een landschap met allerlei kleuren bomen, een prachtig mooie natuur, en kleine stadjes. We zijn zelfs koeien tegen gekomen. Dat is weer een verhaal appart. Eigenlijk zou mama dat moeten vertellen, want zij is de koeienliefhebber in ons gezin. Dat verhaal krijgen jullie nog tegoed.

Ik kan jullie uitgebreid met dure mooie woorden gaan vertellen hoe alles eruit zag, maar ik denk dat ik er maar een soort van Foto-verslag van maak.







Het gebied had zweedse tinten, wat we allemaal ook wel konden zien. er was een plaatje dat Tillstrom heette. We zijn zelf geweest toen we op vakantie waren in Zweden. En 1 van de nationale parken leek heel veel op dit. Grote rotsen met bijzondere vormen, grotten en grote bomen. Het was prachtig. We zijn kleine' knabbel en babbel eekhoorntjes' tegengekomen. Dat was al iets bijzonderder dan de ' normale' eekhoorntjes die we elke dag zien.

Familie de Leur kan niet zonder avontuur. Mama vond het leuk om lekker een eind te lopen ( maar natuurlijk niet op de gemaakte paden). Dat deden we, en we kwamen dicht langs de rivier, meosten over sterke boomwortels en nog meer. Maar aan elk pad komt een eind, en de enige optie was omhoog, tegen de berg omhoog ( teruggaan is namelijk geen optie). Het was flink klauwteren, maar wij zijn wel meer gewend, en dus ook deze keer kwamen we er weer heel vandaan.

Iets wat we ook nog niet gedaan hadden was uit eten gaan. Dat moest dus ook maar. Maar niet bij de MCDonalds, BurgerKing, Wendy's TacoBell ( of zoals ze het hier noemen TacoHell), Pizzahut ( of zoals mama het noemt Pizzaprut), KFC of iets anders met ranzige friet en goedkope hamburgers en no service. Ik kan je vertellen ,dat is knap lastig zoeken. Kleine plaatsjes met gezellige restaurantjes zijn niet zo makkelijk te vinden. Gelukkig vonden we de Chili. Een restaurant waar je van alles kan kopen. We hadden een ongelofelijk lieve bedienster ( ik kom echt op geen ander woordt) Ze hielp ons met de keuze ( de menukaart was nogal onduidelijk) en legde ons uit dat de re-fill gratis is, dat je alles kon kiezen wat er was en dat ze graag een keer naar Nederland wilde, omdat ze er nog nooit was geweest. Het eten was verrukkelijk. Papa had een taco/wrap geval met kip, mama had nacho's met salade, Simon Super triple-the-cheese- big mouth burger met friet. Ik een bruger met champions en nog meer en ook friet, en josse een kipiets. Naja, In ieder geval heel veel, heel lekker, en heel gezellig!
In het donker reden we terug. Onze ogen voldaan door al het moois dat we gezien hadden, onze hersenen voldaan door het Nederlands praten de hele tijd, onze maag voldaan door het lekkere, vele eten en onze emoties vrolijk door de leuke dag die er op zat.
Hoe heerlijk is dat.

Tot de volgende keer,
Uw nieuwsreporter Lydia

Indrukwekkende herfst

De herfst is indrukwekkend hier in Robbinsdale, Minnesota. De kleuren variëren van goudgeel naar rood en haast zwart. En dat van allemaal verschillende bomen, zoals eiken, maple en nog meer. Gods schepping is prachtig en zeker als de zon zich overvloedig laat zien en de achtergrond donkerblauw/ blauwgrijs is. De afgelopen dagen hebben we prachtig herfstweer gehad met een lekkere temperatuur. Het was zelfs echt benauwend en vochtig warm met een zuidenwind. We zijn dan ook veel buiten geweest. Fietsen met Paul en Hilary langs een aantal meren, die niet ver liggen van hun huis. Mooi namen zoals Lake Calhoun, Lake Harriët, Cedar Lake. Een buurt bezoeken als Linden Hill. Alleen de naam al heeft iets liefelijks en dat is ook zo. Mooie huizen met veranda's, gemaakt van hout en geschilderd in zachte kleuren (het doet een beetje Zweeds aan). Leuke winkeltjes, een bakkerij (Great Harvest) waar je een sandwich besteld en als voorafje het brood van de dag kan proeven. Dan koffie halen en buiten zitten en kletsen. Onderweg veel horen over de omgeving, de gescheidenis en praten over van God doet in de VS, de kredietcrisis, de komende verkiezingen, over een boek met de titel: Jesus for president. En nog veel meer om op te noemen.

Maar ook lekker BBQ-en op de verjaardag van Josse. Een lekkere buffaloburger met de enige echte amerikaanse BBQ saus. Zondag met elkaar ook naar Substance geweest. Deze evangelische-charismatische gemeente heeft zijn samenkomsten in het auditorium van Fridley Highschool. Met 1000 andere mensen (m.n. jonge mensen en jonge gezinnen) onze Heer groot maken is geweldig. Een boeiende preek over 2 Kronieken 7: 13,14, die gekoppeld werd aan de crisis en de verkiezingen. Oproep om ons nederig tot God te keren en zijn aangezicht te zoeken.

Natuurlijk is het wel even wennen dat het op z'n amerikaans gaat, maar we ervaren ook veel verbondenheid en daardoor worden we ook bemoedigd. Zondagavond met de community een 'pot-luck dinner' (iedereen brengt iets mee voor het eten) en daarna lofprijzing/aanbidding, delen van wat God in onze levens doet, bidden voor en met elkaar.
Tot slot nog een biertje drinken om de verjaardag van Josse af te sluiten.

De eerste week zit er op! De herfstkleuren zijn nog steeds indrukwekkend. Ik hoop dat we er nog lang van kunnen genieten. De gouden zon werpt zijn zonnestralen over de huizen, de bomen en de stad, grijze eekhoorns zoeken in het gras naar iets te eten. Ondanks dat we ons in een miljoenenstad wonen, heerst er rust in de wijk, horen we de vogels fluiten of krijsen en 's avonds de krekels en cicades.

Tot een volgende keer!

Joop

Eerste indrukken na aankomst

Hallo lieve mensen,

Dan hierbij het eerste berichtje van Jet op ons blog:
Zaterdag aangekomen, het is nu donderdag, en er is zoveel te vertellen...
Vandaag hebben Paul en Hilary, Joop en ik heerlijk gefietst om verschillende meren hier in de buurt van Minneapolis. Het was prachtig weer en de herfstkleuren zijn aan het doorbreken, prachtig. Het is allemaal een klein beetje heuvelachtig, maar goed te doen. Het was een fijne manier om verder kennis te maken.
We moeten echt een afspraak maken als je dingen echt met elkaar wil doorspreken. Er zijn altijd veel mensen in huis.
Op dit moment wonen er 13 mensen in dit huis, en dan ook nog een gezinnetje in de 'basement', die zo nu en dan ook gezellig binnen wippen. We eten altijd met ongeveer 13 mensen, er is wel eens iemand weg, maar er komen anderen weer gewoon even mee-eten.

Boodschappen doen samen met Hilary was dan ook een echte belevenis. De winkels, de hoeveelheden, de afstanden... even wennen. Bovendien is Hilary nogal kritisch op wat ze eten, het meeste is 'organic' (biologisch). Het schijnt dat hier in Amerika het eten nog veel meer suikers en zout en allerlei ongezonde toevoegingen bevat dan in Europa, waar je dan ook weer een soort van aan verslaafd kunt raken en steeds meer van nodig hebt. We zullen wel zien hoe wij dat zelf gaan doen als we eenmaal weer ons eigen stekje hebben. Hoewel we allemaal erg van het eten genieten hier. Kun je je voorstellen, zijn we in Amerika en Simon heeft nog maar 1 glas cola op... maar hij klaagt niet.
Op dit moment hebben Joop en ik een hele leuke kamer die in de garage gebouwd is. Lydia slaapt bij Abby, een dochter van P en H van bijna 17, en Simon slaapt bij Gilbert. Josse slaapt op zolder, met nog drie andere jongens en zij hebben echt een beetje hun eigen afdeling daar. Hoewel Josse nog wel gewoon met ons mee-eet.
Ben en Kim ( die nu in de basement wonen ) hebben net de sleutel van het huis hiernaast, waar ze gaan wonen. Als dat opgeknapt is, gaan we de basement opknappen en dan gaan wij daar in.

Het gaat goed met ons. We doen nu gewoon met hun mee en leven met hun mee wat zij doen.
Elke ochtend van 7.30 tot 8.00 uur komen we bij elkaar en zingen een liedje of twee, lezen met elkaar een psalm en praten daar even over en bidden met elkaar. Daarna ontbijt en vervolgens gaan de jongens die boven wonen naar hun werk, anderen naar school, Hilary en ik dus boodschappen of werk in huis. Paul heeft zo zijn bezigheden (is mij ook nog niet helemaal duidelijk) en Joop doet wat klussen.

Lydia en Simon zijn naar de Yeah academy geweest. Dat is te ver om te fietsen, dus moeten we ze brengen en halen. Nu nog met Hilary.
O ja! We hebben een auto gekocht. Een echte Amerikaan. Een rode Buick, natuurlijk automaat.
Zit ook nog een leuk verhaal aan vast, maar dat moet Joop maar een keer vertellen.
Nu nog leren rijden in de stad, andere regels, en vooral andere rijstijl. En ik heb geen idee hoe we rijden moeten. Alles is een andere kant op en alles is ver weg. Ik geloof dat Joop er minder moeite mee heeft.

Het engels gaat ons goed af, Simon zegt wel dat hij er moe van wordt, maar dat is niet zo erg.
We waren sowieso wel moe vanwege de jetlag. Maar goed, verder hoeven we niet zo veel.

Gisteravond was de dienst zoals wij die op vrijdag op de Bruinhorst hebben. Allemaal heel herkenbaar natuurlijk, maar ook heel anders. Begeleiding met gitaar, meer zingen, korter.
Was wel heel mooi. Daarna nog wat bij elkaar gezeten.

Lydia is vandaag 'downtown' geweest, met een vriendin van Abby, Danny Jo maar kijk daarvoor maar op haar eigen blog.

Zondag zijn we naar een Lutherse kerk geweest, 'Mercy seat' , een prachtige kerk, naar Zweeds model gebouwd. Was een fijne dienst. Daar speelde Ben Kyle, een zoon van Paul en Hilary met zijn band. Het klonk allemaal prachtig. De oude Lutherse liturgie met nieuwe muziek. Na de dienst lekkere salsa hapjes.
Overal waar we komen worden we voorgesteld, en iedereen is natuurlijk aardig, wel vermoeiend, maar heel leuk.

Zo dit waren een paar belevenissen, ik moet er nog even inkomen hoe je een interessant stukje moet schrijven op een blog, maar gelukkig kunnen jullie ook naar Lydia 'linken'.
We willen ook graag van jullie weten hoe het jullie allemaal vergaat. Mail ons maar, of schrijven kan natuurlijk ook.

Dit was het even voor nu,
Ga met God, dan ga je goed.
Grote groet, Jet.

Arrival

nou daar zijn we dan niet meer!

we zitten nu echt in Amerika!

maar laten we beginnen met de reis hierheen; het begon allemaal in het verre Schiphol aan de andere kant van de grote plas. daar stonden we onze ruimbagage in te checken. met vrienden en familie om ons heen, moesten we vervolgens wachten, tja, dat duurde toch ook niet eens zo heel erg lang... toen moesten we toch echt maar eens naar de only-passengers-zone, om onze gate te vinden. na afscheid genomen te hebben van een leuke groep mensen, die speciaal voor ons! naar het vliegveld gekomen waren, wat kaas te hebben gekocht, gingen we het vliegtuig in. Lydia had gelijk het gevoel alsof ze een film binnen stapte, zo onwerkelijk leek het. na het gevoel van het opstijgen, begon de negen-uur-durende reis. die ging overig vrij snel voor me gevoel, maar dat kwam waarschijnlijk doordat ik drie films gekeken heb. op de luchthaven in Minneapolis begon het spannend te worden: de douane vond het raar dat we voor 11 maanden naar de States kwamen. daarom moesten we in een wachtkamer zitten wachten... toen we aan de beurt waren, moesten we wat vragen beantwoorden over wat we hier komen doen en waar we ons geld vandaan haalden. na overleg tussen de verschillende douanebeambten mochten we blijven. gelukkig maar! Paul wachtte ons al op met de rode minivan, nou ja, mini... er passen "maar" 7 personen in en 15 stuks bagage, kortom een grote bus! na een heerlijk diner, gingen we vroeg slapen, want zo'n jetlag, maakt je behoorlijk moe.

daarom werden we ook alle 5 rond een uur of 4 a 5 uur 's nachts wakker, want we dat is ongeveer 11 's ochtends in Nederland. uiteindelijk heb ik nog tot 8 uur geslapen (slaapkop), waarmee mijn eerste dag in Amerika begon...

tot zo ver dit eerste verslagje van mijn kant, ik hoop dat de andere gezinsleden de rest kunnen vertellen, want het zijn ook zoveel nieuwe belevingen!

blijf vooral reageren, dat is erg fijn!

gegroet,

Josse